سلام به خودم، به کسایی که همین الان دارن اینو می بینن، سلام به هر کس و هر جیزی که لایق سلامه.
آغاز سال نوی هجری شمسی رو تبریک میگم... به خودم مخصوصا، و امیدوارم امسال بتونم به بهترین اهدافم برسم، همه برسن!
دقیقا نمی دونم چی بگم، تبریک گفتن هیچ وقت کار من نبوده. همیشه موقع زنگ زدن به فک و فامیل منو به زور می کشوندن پای تلفن تا حرفی بزنم و سلام و علیکی کنم. یه دو سالی هم هست که خودم باید زنگ بزنم، اما همیشه جملاتی تکراری و پر از تعارف رو هرچند کمی صادقانه، پشت سر هم ردیف می کنم. وضع جالبیه، نه؟
خب، بیاین حرفای جدید بزنیم. نمیخوام تبریک خاصی بگم، هرطور که بهتر باشه اوضاع گذر میکنه و یکی همیشه هوامونو داره، اگر بهش باور داشته باشیم. غیر از اون، حرفی که باقی می مونه فقط تعریفاتیه که از چیزای مختلف داریم! با هر تعریفی، هر دیدگاه مختلفی، معانی کمی تفاوت پیدا می کنن و نمیخوام دوباره بهشون فکر کنم. بد چیزین! هعی...
امروز، هیچ حس خاصی نداشتم. انگار سال جدیده ولی در هر صورت اتفاق خاصی نیست. به تعداد سال های عمرم این روز رو می بینم و وقتی یکی که دلتنگشی یا حتی دو نفر، نباشن؛ این روز چندان فرقی با بقیه روزهای ابری و غیر ابری زندگیت نداره. گرچه، سپاسگزارم که افرادی دور و برم بودن تا خیلی چیزها رو فراموش کنم، و این شاید بزرگترین هدیه ی من برای امروز در سال جدید بوده باشه.
تا مطلب بعدی، بدرود.
